Φέτος ο Μαρξισμός 2008 είναι αφιερωμένος στα σαράντα χρόνια από τον «Μάη του 68». Ήταν η χρονιά που σημάδεψε την δραματική επιστροφή της επαναστατικής σύγκρουσης με τον καπιταλισμό παγκόσμια. Μεσουρανούσε το σύνθημα «ρεαλισμός είναι η διεκδίκηση του αδύνατου»!
Παντού κυριαρχούσε η αισιοδοξία και η ελπίδα ότι μπορούσε να αλλάξει ριζικά η κοινωνία, να απελευθερωθεί από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Στο Παρίσι οι φοιτητές εξεγείρονταν στα οδοφράγματα και εκατομμύρια εργάτες απεργούσαν και καταλάμβαναν τα εργοστάσια σκορπώντας τον πανικό στην άρχουσα τάξη! Αγρότες αντάρτες στο Βιετνάμ μετά από την επίθεση της Τετ οδηγούσαν σε πρωτοφανή στρατιωτική συντριβή το πάνοπλο αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ενώ οι εξεγέρσεις στα γκέτο των μητροπόλεων των ΗΠΑ μετά την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ μετέφεραν τον πόλεμο «στην καρδιά του κτήνους».
Για μια δεκαετία το σύστημα μπήκε σε κρίση και αμφισβήτηση με το καυτό Ιταλικό Φθινόπωρο το 1969, την πτώση των δικτατοριών στην Ευρώπη, την επανάσταση «των γαρυφάλλων» στην Πορτογαλία το 1974, το Πολυτεχνείο το 1973 που οδήγησε στην πτώση την χούντα των συνταγματαρχών και την ανατροπή του Φράνκο στην Ισπανία το 1976. Στην Ανατολή, η κρίση του σταλινισμού έφερε στο προσκήνιο την εξέγερση της Άνοιξης της Πράγας το 68 που ματοκυλίστηκε από τα ρώσικα τάνκς.
Σαράντα χρόνια μετά, η σύγκρουση με το σύστημα παρά τον εξορκισμό του Μάη από τους Σαρκοζύ και τους Μπλέρ είναι ξανά επίκαιρη. Οι ΗΠΑ και οι πρόθυμοι σύμμαχοι τους βρίσκονται ξανά στριμωγμένες από την Αντίσταση στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο. Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός βρίσκονται αντιμέτωποι με κινήματα αντίστασης των εργατών και της νεολαίας σε κάθε γωνιά του Πλανήτη που συγκρούονται με τον νεοφιλελευθερισμό, το πόλεμο, τον ρατσισμό, την περιβαλλοντική καταστροφή.
Φέτος, ο Μαρξισμός 2008 είναι η ευκαιρία για να συζητήσουμε τις εμπειρίες του 68, του προηγούμενου πρόσφατου ξεσηκωμού ενάντια στον καπιταλισμό αλλά και τις προοπτικές σήμερα με διεθνείς καλεσμένους που έζησαν εκείνη την μάχη. Με τον Σαμίρ Αμίν, μαρξιστή διανοούμενο που τότε βρέθηκε στο Παρίσι και την Σούζαν Τζώρτζ που ζεί σήμερα στην Γαλλία και έχει πρωτοστατήσει στο νέο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Με τον Κρίς Χάρμαν, από την οργάνωση Socialist Workers Party, που τότε ήταν φοιτητής στο κατειλημμένο London School of Economics. Με το Τζώρτζ Μάρτιν, που εκείνο το διάστημα ήταν μέλος του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων στις ΗΠΑ και τώρα πρωτοστατεί στο αντιπολεμικό κίνημα.
Στην Ελλάδα, σαράντα χρόνια μετά τον Μάη 68, η δύναμη των πανεργατικών απεργιών και οι νίκες των φοιτητικών καταλήψεων άνοιξαν ορμητικά την συζήτηση για την στρατηγική της αριστεράς, την εναλλακτική λύση και την διέξοδο από την κρίση του συστήματος μακριά από την χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού και της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας.
Στις δεκάδες συζητήσεις του Μαρξισμού 2008 θα συναντηθούν εργαζόμενοι και εργαζόμενες από τα Λιμάνια, την ΔΕΗ, την Ολυμπιακή που δίνουν τις μάχες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις με φοιτητές και φοιτήτριες, εκπαιδευτικούς και μαθητές που δίνουν τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Θα βρεθούν οι συνδικαλιστές που υπερασπίζονται την κοινωνική ασφάλιση ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης. Θα βρεθούν οι ακτιβιστές που υπερασπίζονται το περιβάλλον από την απληστία των μεγαλοεργολάβων και των εταιριών. Θα βρεθεί ο κόσμος που παλεύει ενάντια στο πόλεμο και την κατοχή και υπερασπίζεται τους μετανάστες από τις ρατσιστικές επιθέσεις.
Ο Μαρξισμός 2008 είναι σταθμός για τον κόσμο που θέλει να παλέψει για να γκρεμίσει την κυβέρνηση και μαζί της το σύστημα του κέρδους και της καταπίεσης, είναι σταθμός για όλους και όλες που αναζητούμε μια νέα αριστερά που θα δικαιώνει τις προσδοκίες των αγώνων μας.
Είναι ένα «εργαστήρι ιδεών και εμπειριών» για τον κόσμο που θέλουμε να χτίσουμε γκρεμίζοντας τον παλιό και χρεοκοπημένο.
